Dziś coś na temat, czy sztuki walki dla niepełnosprawnych?...
Wydaje się, że sztuki walki zarezerwowane są tylko dla osób w pełni
sił fizycznych. Dzieje się tak pewnie dlatego, że nosimy w sobie
przekonanie, iż ten rodzaj sportu wymaga niesamowitej sprawności
i koordynacji ruchowej. Okazuje się jednak, że sporty walki mogą być
także doskonałą metodą ćwiczeń dla osób z dysfunkcją dolnych części
ciała. Wyzwania w opracowaniu takiego programu treningowego w opraciu o
całkiem nietypową sztukę walki podjęło się dwóch ludzi prezes Polskiej Federeacji Kombat Kalaki – Jan Nycek oraz dr Norbert Wójtowicz.
Jan Nycek jest absolwentem Akademii Wychowania Fizycznego (2005) oraz podyplomowych studiów w zakresie Zarządzania w Sporcie (2006). Ponadto ukończył korespondencyjny kurs poświęcony kulturze Filipin na Uniwersytecie Filipińskim (Unibersidad ng Pilipinas) w Manili (2004-2005). Jest propagatorem dalekowschodnich sztuk walki oraz posiadaczem stopni mistrzowskich w takich z nich jak: Combat Kalaki, Taekwondo oraz Yun Jung Do. Napisał także książkę pt. Combat Kalaki. Alternatywna sztuka walki wywodząca się z tradycji dawnych wojowników filipińskich. Jest pionierem tej sztuki walki w Polsce i to z niej wywodzi się program treningowy dla osób niepełnosprawnych o nazwie Kaibigan . W tworzeniu programu pomagał mu dr. Norbert Wójtowicz polski historyk, teolog oraz publicysta. Poza tymi dziedzinami wiedzy ukończył także studia podyplomowe z oligofrenopedagogiki, które pozwoliły mu na lepsze zrozumienie potrzeb osób niepełnosprawnych.
Żeby zrozumieć założenia programowe treningu Kaibigan warto zapoznać się z jego źródłem czyli sztuką walki o nazwie Combat Kalaki Eskrima.
Sztuka ta odnosi się ona do wielowiekowej tradycji i przekazów źródłowych mówiących o zasadach sztuk walki. Metodycznie kompletny i praktyczny program Combat Kalaki Eskrima, dostosowany jest do teraźniejszych potrzeb. Jego Celem jest jak najszybsze wyeliminowanie agresora. Program ten doskonale skonsolidował wielo -poziomowy zakres praktykowania, składający się z trzech głównych filarów, opartych na technikach kopnięć i uderzeń, przechodzących do walki w bezpośrednim dystansie wykorzystującym przechwyty - krótkie uderzenia, dźwignie i uciski, kończąc na ostatnim analogicznie dostosowanym do pozostałych w którym występuje walka - szermierka na kije, noże i maczety.
Te 3 filary to:
- Combat czyli walka wręcz, zawiera innowacyjne elementy technik, poparte zaskakująca taktyką walki, która w działaniu swym przekłada się na prostotę i skuteczność. W walce wykorzystywane są elementy przechwytów, kopnięć, uderzeń i dźwigni nauka obrony przed nożem jak i walkę nożem lub maczetą.
- Kalaki - odnosi się do głębokich źródeł i tradycji sztuk walki mówiących o życiu i ochronie życia w których szuka się nie tylko walki, lecz jak najlepszych alternatywnych rozwiązań w obronie wykorzystując wcześniej zdobyte umiejętności i możliwości.
- Eskrima – techniki obrony i walki kijami, nożami, maczeta, szablą, odnosząca się do wielowiekowej tradycji fechtunku – walki przy użyciu białej broni zarówno wschodniej jak i europejskiej.
Kaibigan jest to tagalskie słowo oznaczające „przyjaciela”. Pewnie dlatego twórcy tego programu wybrali je na nazwę programu treningowego aby pokazać, że sztuka walki , może być także przyjacielem osób niepełnosprawnych. Program został on opracowany specjalnie dla osób z dysfunkcją kończyn dolnych 2002-2005. Techniki walki są dopasowane to potrzeb osób niepełnosprawnych, uwzględniając ich możliwości a także ograniczenia w związku z tym został on podzielony na 3 bloki :
- techniki walki przy użyciu rattanowego kija (podstawowe uderzenia i bloki);
- techniki walki wręcz bez użycia broni (uderzenia, bloki oraz umiejętność zakładania dźwigni na stawy);
- opracowane z uwzględnieniem ograniczeń wynikających z niepełnosprawności specjalne układy formalne z użyciem kija.
W oparciu o ten program dla realizacji działań na rzecz rewalidacji w 2006 we Wrocławiu zostało otworzone Centrum Integracji Kaibigan.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz