Szermierka na wózkach

Szermierka na wózkach jest dyscypliną o bardzo bogatej tradycji w sporcie niepełnosprawnych. Jak sama nazwa wskazuje uprawia się ją siedząc na specjalnie przymocowanym do podłoża wózku inwalidzkim. Podobnie jak to ma miejsce w szermierce pełnosprawnych, pojedynki rozgrywa się za pomocą trzech broni: floretu, szabli i szpady. We florecie możliwe jest atakowanie tylko w tułów, zaś w szpadzie i szabli celem jest całe ciało powyżej pasa. Zawody odbywają się nie tylko w podziale na broń, ale także płeć, rodzaj i kategorię niepełnosprawności. Wyróżniamy konkurencje indywidualne i drużynowe. Szermierkę na wózkach odróżnia od tradycyjnej także brak możliwości zbliżania się do siebie wózków. Zawodnicy pozostają w ustalonej odległości, którą wyznacza się w zależności od rodzaju broni, długości ramion oraz kategorii niepełnosprawności. Obowiązują trzy podstawowe kategorie startowe niepełnosprawnych szermierzy. Do pierwszej należą osoby po amputacjach, do drugiej paraplegicy a do trzeciej tetraplegicy – czyli osoby porażone czterokończynowo. Możliwość startu w ostatniej wymienionej kategorii jest niezwykle cenna, gdyż niewiele dyscyplin dostępnych jest dla osób z tetraplegią. Sport ten mogą uprawiać także osoby z dziecięcym porażeniem mózgowym. Szermierka uznawana jest za znakomitą formę rehabilitacji. Usprawnia tułów, doskonali panowanie nad ciałem oraz wyrabia szybkość. Dyscyplinę mogą uprawiać zarówno kobiety, jak i mężczyźni. Osoby niepełnosprawne zajmujące się szermierką uchodzą za elitę wśród sportowców. Czy to nie wystarczająca zachęta do podjęcia pierwszych prób…?

W szermierce na wózkach oprócz podziału ze względu na płeć zawodnicy podzieleni są na trzy kategorie:

kat. A – osoby z amputacjami kończyn dolnych lub ich częściowym niedowładem, posiadają swobodę ruchów tułowia i rąk
kat. B – osoby po urazie rdzenia kręgowego, z porażonymi kończynami dolnymi lub z minimalnym niedowładem rąk
kat. C – osoby z całkowitym porażeniem kończyn dolnych i niedowładem kończyn górnych.

Zawody odbywają się w konkurencjach: szpadzie, florecie i szabli. W szpadzie i florecie trafienia dokonuje się przy pomocy pchnięcia -są to bronie kolne. Ważną powierzchnią trafień w przypadku floretu jest cały tułów, a w przypadku szpady całe ciało zawodnika, jego ubiór i poduszka. Szabla jest bronią sieczno-kolną, a ważną powierzchnią trafień jest całe ciało zawodnika od pasa w górę.